In onzekere tijden is een doeltreffend en menselijk medewerkersbeleid belangrijker dan ooit. In de vragenreeks Spot On geeft Quintessence HR-verantwoordelijken een podium. Omdat zij niet vaak aan het woord komen maar vaak wel interessante dingen te delen hebben.
En ces temps d'incertitude, une politique efficace et humaine en matière d'emploi est plus importante que jamais. Dans le cadre de la série Spot on, Quintessence donne la parole aux responsables des ressources humaines au sein de différentes sociétés. Parce que, s'ils ne parlent pas souvent, ils ont bien souvent des choses intéressantes à partager.
Human Resources
Le grand changement, c'est que tout est en ligne.
L'impact du Covid-19
Ce n'est pas évident. La difficulté, c'est de tout gérer à distance. Évidemment, nous appliquons les recommandations du gouvernement et nous nous sommes organisés pour que le maximum de nos collègues puisse télétravailler, en tout cas dans les fonctions où c'est potentiellement possible de le faire. Après avoir finalisé les détails lors de la mise en route du télétravail, nous avons pris notre vitesse de croisière et, aujourd'hui, cela se passe très bien.
Ce qui a changé
Tout est en ligne et tout se fait à distance. Ma journée se passe majoritairement en téléconférence et en vidéo conférence. En effet, mon rôle de gestion des ressources humaines consiste en la gestion du payroll et la gestion du développement ; autrement dit, le recrutement, la sélection et la formation de collaborateurs. Mon rôle est de supporter le business en facilitant la réalisation des objectifs stratégiques et opérationnels de l'entreprise. En fonction des besoins et des projets, j'accompagne les différents managers et la maison-mère en Allemagne sur la gestion des affaires en cours. Je m'occupe aussi de la gestion du conseil d'entreprise qui se réunit une fois par mois, ce qui se fait maintenant en réunions virtuelles via Skype. Il a fallu un temps d'adaptation et régler les soucis techniques - le système a dû s'adapter pour que l'on puisse tous parler en ligne en même temps. Malgré les craintes au niveau du télétravail, force est de constater, y compris par le management, plus réticent à la base, que cela fonctionne. En même temps, chacun constate que le télétravail seul, ça n'a pas que du positif. Avec ce deuxième confinement, le manque de contacts sociaux est d'autant plus évident : fini les discussions entre collègues, entre autres lors des pauses à la machine à café ! Mais, dans l'ensemble, on le prend avec philosophie.
Une source de motivation
Je suis quelqu'un de très indépendant. Cela fait partie de ma personnalité. Beaucoup de mon énergie trouve sa source dans mon potentiel intérieur de motivation : je suis quelqu'un de 'self motivated'. Je me consacre en premier lieu à mon équipe. Mon drive, c'est la collaboration et la gestion de l'être humain. Ce qui me fait aussi me lever le matin, c'est l'intérêt que j'accorde à la diversité des projets et des sujets que je gère.
Une fierté ?
Professionnellement, une de mes plus grandes fiertés, c'est la gestion de mon équipe de sept collaborateurs. Je suis passée du rôle de membre au management. Certains étaient mes collègues avant d'être mes collaborateurs. Ainsi, j'ai mis en place un mode de collaboration différent avec chacun, très efficace et très ouvert.
Faire une pause ?
Cette période est particulière : il n'y a pas beaucoup de différence entre travail et privé. La limite est beaucoup plus fine. Pour me détendre, je faisais (tant que c'était possible) un peu de sport en salle, du spinning. Si le temps le permet, je fais du jardinage : c'est un magnifique déstressant ! J'ai des fleurs, un potager et même un poulailler. J'aime aussi beaucoup me promener avec mes deux chiens : ce sont des spaniel springers, des chiens de chasse de la famille du cocker qui sont de très agréable compagnie. Ce sont deux mâles : le plus vieux a 12 ans et le plus jeune, 5 mois. Sinon, je lis avec plaisir : j'aime beaucoup les romans avec beaucoup de personnages.
La tendance majeure en matière de ressources humaines ?
La numérisation. On en parle beaucoup dans le monde commercial, et plus particulièrement en matière d'achats en ligne, mais, dans le secteur automobile aussi, c'est la tendance. De plus en plus souvent, la clientèle choisit sa voiture et les services en ligne et, évidemment, la crise sanitaire a accéléré ce processus. Avant, avec mes collègues HR des autres pays de notre groupe, on se déplaçait au moins une fois par an pour se retrouver entre collègues. Cela me manque, car c'était l'occasion de se rencontrer physiquement, d’échanger et de découvrir un autre pays et un autre environnement.
Les priorités dans les mois à venir ?
On mène tout de front : la première des priorités est de maintenir la qualité des services qu'on fournit. Pour cela, il faut revoir les processus là où c’est possible et participer aux projets d'évolution et d'optimisation de ces processus. Nous avons intégré la crise sanitaire pour en analyser les conséquences et l'utiliser de la manière la plus constructive possible. Je suis une optimiste, mais j'ai aussi mes jours avec et mes jours sans : le contact social me manque beaucoup, tant sur le plan professionnel que privé.
Le meilleur conseil ?
Un des conseils qui m'a le plus marquée m'a été donné par un patron qui a été mon mentor. Il m'a dit que, chaque situation, même la plus difficile ou la plus conflictuelle, apporte quelque chose de constructif au bout du compte. Parfois, on ne voit pas le bout du tunnel et on peut être découragé, mais, avec le recul, on voit qu'il y a quelque chose de positif à en retenir.
Un conseil aux collègues débutants en RH ?
Il faut faire de son métier une passion et le jour où l'on n'aime plus la relation professionnelle - que ce soit entre collègues ou par rapport au chef et à l'objectif de l'entreprise - il vaut mieux partir. Je pense que si on reste dans une fonction pour la sécurité, si on devient frustré et qu'il n'y a plus que du négatif dans ce qu'on fait, il faut se poser les bonnes questions.
Bio Vinciane Jorissen
IVAGO is de Intergemeentelijke Vereniging voor Afvalbeheer in Gent en Omstreken. Naast de overheidspartners Gent en Destelbergen is er een private vennoot: ECOV NV.
Als je iets wil veranderen moet je actief deelnemen.
COVID-19 …
… is een bedreiging. Deze tijd bestempelen als de COVID-periode volgt daar automatisch uit. Maar waarom zouden we dit doen? Steeds die bedreigende oorzaak benoemen creëert of voedt – al dan niet onderhuids – kleine en grote angsten. Er zijn positievere en belangrijkere aspecten die de voorbije en de lopende periode kenmerken: solidariteit, vertrouwen, inventiviteit, communicatie, lerende organisatie, de competentie om te veranderen en om voortschrijdend inzicht te omarmen …
Persoonlijk vind ik de situatie nu niet lastiger dan bij andere uitdagingen. Ik heb graag die diversiteit van aspecten en de mogelijkheid om ze met elkaar te verbinden tot doeltreffende oplossingen. Privé en werk kunnen elkaar daarbij inspireren. Als we samen zo hartelijk aan onze voordeur konden applaudisseren voor hulpverleners, dan kunnen we onze collega’s toch ook op tijd en stond spontaan een schouderklopje geven of proficiat wensen met hun inzet?
Mijn typische werkdag …
… zag er in de eerste maanden van de pandemiegolven anders uit. Bepaalde weken ging alle aandacht naar het vinden van oplossingen en naar het anders organiseren van het werk. Het management riep een crisisteam en een coronastafvergadering in het leven om heel snel en kwaliteitsvol te kunnen schakelen en communiceren. Management en staf moesten er samen voor gaan. Dat is prima gelukt.
Nu zijn we nog steeds voortdurend alert voor de melding van quarantaine of besmetting, de variatie in regeringsbeslissingen en de vertaling ervan naar onze dagelijkse werking. De invoering van het niet-structurele thuiswerken heeft een impact op de menselijke relaties. Het veroorzaakt ook veel meer ‘zittend werk’. Het aantal teamvergaderingen steeg alsmaar en ook het e-mailverkeer nam toe. Voor onze mensen die op pad waren en zijn is het ook chapeau. We leggen samen een enorme soepelheid aan de dag om het werk toch te kunnen laten doorgaan, op een veilige manier.
Bovenaan in de agenda …
… blijft staan wat er al stond: aandacht hebben voor en luisteren naar de mensen. In het werk en privé. En daar ook effectief en efficiënt mee aan de slag gaan. Daarnaast willen we op alle niveaus extra medewerkers aanwerven, een behoorlijke uitdaging.
Verder bouwen op het stevige fundament dat we samen met Lou Van Beirendonck van Quintessence legden is de boodschap. Met 33 leidinggevenden doorliepen we onder zijn deskundige begeleiding een volledig traject van verbindende en motiverende brainstorms. Zo kwamen we tot een sterke nieuwe visie die we allemaal met plezier onderschreven en uitdragen.
Succes …
… heeft vele eigenaars. Dat kreeg ik in het begin van mijn carrière eens te horen als troost. Privé is het creëren van een gezin iets waar we samen fier op zijn. Professioneel ben ik er trots op dat ik mensen inspireer en er mee voor zorg dat het beste van hen zichtbaar wordt.
We implementeerden succesvol een middelenbeleid. Drugs en alcohol worden bewust geweerd van de werkvloer. Zelfs onze nieuwjaarsrecepties zijn alcoholvrij.
We introduceerden HR-stewards. Het zijn mijn voelsprieten en rasechte witte raven: objectieve bruggenbouwers, krachtig en empathisch. Ze krijgen alle vertrouwen. Ze mogen iedereen van hoog tot laag rechtstreeks aanspreken en ook proactief dingen oplossen.
Ik vind ‘tafelspringer’ zijn of het nastreven van status niet passen bij de rol van personeelsmanager. Je hebt een sterk zelfbeeld nodig om sterk te kunnen zijn in je werk. Maar ik heb geen narcistische of verzuurde reflex, zoals die in de samenleving wel meer en meer te zien zijn. Voor mij is oprecht samenleven en samenwerken een knappe realisatie. Het discreet en naturel toepassen van coachingtechnieken helpt daar enorm bij.
Energie haal ik …
… vooral uit de glimlach en de dank van de mensen voor wie ik leef en werk. Merken dat mensen ondanks alles hun taken tot een goed einde willen brengen en spontaan inspringen voor collega’s geeft een warm gevoel. Ook een constructief gesprek geeft me heel veel energie. Nog een boost: het zowel zelfstandig als in team kunnen werken aan oplossingen, en de ruimte krijgen om beslissingen te nemen. Als ik micromanagement ervaar of opgelegd krijg, is dat een onnodige rem. Letterlijk kom ik graag uit bed voor een heerlijk ontbijt en al helemaal als dat in West-Engeland geserveerd wordt.
Mijn bronnen van rust …
… zijn ‘time to think’ hebben en midden in het groen of aan het water kunnen luisteren naar puur natuurlijke geluiden. Soms spreekt men over ‘de stilte van de natuur’ maar er is daar altijd geluid, ook al is het misschien maar wat geritsel. Als ik die geluiden gewoon rustig mag waarnemen ben ik al een heel eind in de ontspanning. Om problemen te relativeren helpt het dat ik al jaren lid ben van de raad van bestuur van een enthousiaste vzw die een groot woonzorgcentrum met vele serviceflats beheert.
Wat is jouw ultieme boekentip?
Ik lees minder dan ik zou willen. Tijdens het werk is er geen tijd over. Na het werk geef ik de voorkeur aan persoonlijke contacten. Wat niet wegneemt dat een boek mooie dingen in gang kan zetten. Enkele voorbeelden: ‘De clash voorbij – Zeven bouwstenen voor sociale dialoog’ van Peggy De Prins, ‘Uw brein als medicijn’ van dr. David Servan-Shreiber en ‘Ontketen je brein’ van Theo Compernolle. Het laatste gaf ik aan ons management ter inspiratie. Alle drie de boeken verschenen jaren geleden maar zijn aan herlezing toe in tijden waarin veerkracht en samenwerking cruciaal zijn. Bovendien geven deze auteurs je de kans om jouw interpretatie te testen en opbouwende kritiek te oefenen.
HR-trend in zicht
Ik verwacht dat er vele nieuwe en vernieuwde samenwerkingsvormen zullen ontstaan. Dat kan niet zonder bijzondere aandacht te schenken aan de competenties die daarvoor nodig zijn. Niet iedereen zal die competenties van nature hebben. En dus denk ik dat het begrip solidariteit opnieuw het hoofdthema wordt of al is.
De wijze raad van …
… ik weet niet meer wie: je kan mensen helpen, maar luister vooral naar hen.
Toptip voor starters
Knowhow heb je nodig als instrument, om over voldoende ‘stielkennis’ te beschikken. Maar luister echt naar de mensen en ga enkel verder op wat je als feit vaststelt. Het belang daarvan werd me enorm duidelijk tijdens het aanleren en toepassen van relationele emotionele technieken (RET). Oordeel nooit te vlug, want een mens kleurt sowieso voor een groot stuk de dingen in volgens zijn persoonlijke perceptie.
Bio Jan De Leenheer
Als je goed voor anderen wil zorgen, moet je zelfzorg op de eerste plek zetten.
COVID-19 …
… is ondertussen al negen maanden bezig en bijna business as usual, hoe erg het ook is om dat te zeggen. Al ben ik niet vergeten hoe ik plots de ene na de andere paniektelefoon kreeg toen ik in maart een verlengd weekend aan zee was. Ik ben direct terug naar huis gereden.
Het werd meteen zeven dagen op zeven werken, om de evolutie op te volgen en de beslissingen van de overheid continu te vertalen naar onze operationele werking. In onze core business, maar uiteraard ook qua hr. Hoe onze medewerkers beschermen die deel uitmaken van de risicogroep, hoe opleidingen en stages organiseren, hoe omgaan met absenteïsme …
We kwamen in een rollercoaster terecht en functioneerden allemaal op adrenaline. We zijn wel vertrouwd met crisismanagement, dus wisten heel snel te reageren op de noden. Na acht weken non-stop werken kon de frequentie van de stuurgroep dalen. Mensen moesten toen opnieuw zoeken naar het evenwicht tussen werk en privé.
Deze uitdagende tijd maakt …
… dat telewerken finaal doorbreekt. Wij hadden het geluk dat we er al jaren in aan het investeren waren. Van één à twee dagen per week gingen we naar fulltime. COVID-19 was de hefboom om non-believers over de streep te trekken. Er kwamen wel nieuwe missies bij: de juiste gedragsregels hanteren bij telematica, volwaardig leidinggeven op afstand en connectie houden met de werkvloer. Over het algemeen hou ik een positief gevoel over aan deze periode. Er wordt veel meer bilateraal overlegd, met verschillende directies samen. En alle expertise telt mee.
Bovenaan in de agenda …
… staat het implementeren van ons nieuwe hr-platform. We willen de technologie upgraden voor een betere gebruikservaring en de data vlotter inzetbaar maken. We gaan voor self-service modules en automatische processen zodat onze klanten meer op maat geholpen worden en onze hr-medewerkers meer werkvreugde ervaren. Nu zijn ze te veel bezig met administratie en repetitieve taken.
We detecteerden een vijfhonderdtal processtappen, waarvan 65 procent nog manueel gebeurt en meer dan 60 procent herhaling is ... Dat komt neer op een gigaverspilling van tijd en talent, een grote foutmarge en te weinig jobvoldoening. Slimme technologie inzetten komt de kwaliteit van de dienstverlening ten goede en brengt meer werkvreugde mee. Ik had vanuit mijn buikgevoel naar het directiecomité kunnen stappen om te pleiten voor de investering in een integraal en geïntegreerd hr-platform met bijhorend kostenplaatje. Maar dankzij deze cijfers kon ik zwart op wit het belang ervan aantonen en gaan we er ook effectief mee aan de slag.
Fier …
… dat we onze organisatie van de ene op de andere dag heel wendbaar maakten. In mijn functie ben ik in het bijzonder trots op het feit dat we het grote changetraject – opgestart in januari na een lange voorbereiding – noodgedwongen maar succesvol hebben omgezet in digitale vorm. We rondden het onlangs af met een online event.
Ik werk nu negentien jaar voor Politie Antwerpen. Eerst als strategisch misdrijfanalist, dan als stafmedewerker van de korpschef en nu al vier jaar als directeur HRM. Ik ben fier op heel mijn parcours en op waar ik nu sta. Hr is nu een volwaardige strategische partner binnen de organisatie en wordt niet langer stiefmoederlijk behandeld.
Energie haal ik …
… uit de schwung en de dynamiek van mijn job, de veranderingen die we neerzetten, het tempo waarin dingen aangepakt worden. In mijn vrije tijd doe ik aan bootcamp. Ik heb zo’n explosieve sport nodig om mijn adrenaline kwijt te raken. Koken is mijn ontspanning. Ik zie het als een leuke uitdaging om elke dag iets anders klaar te maken. Op zondag ga ik op verkenning in kookboeken en culinaire magazines. Zo bereid ik het weekmenu voor, met veel variatie qua ingrediënten en smaken. Koken doe je vooral voor anderen en om samen te genieten. Het is heel jammer dat we nu niet kunnen samenkomen met ons clubje van vier hobbykoks, waaronder een wijnhandelaar. Voor COVID-19 nodigden we elkaar om beurt uit, met onze partners erbij.
Mijn ultieme boekentip …
… is geen vakliteratuur. Ik heb wel een aantal goede hr-boeken in huis omdat ik me twee jaar geleden extra hard inzette voor employer branding en duurzame loopbanen. Maar lezen is voor mij vooral relaxen. Verstand op nul en verdwijnen in de pagina’s. Momenteel verslind ik Lucinda Riley. Haar werk maakt een verrassende en knappe overgang tussen de geschiedenis en het nu. Herman Koch kan ik ook erg smaken. Net als klassieke politie- en detectiveboeken. Ik las net de trilogie van Damen & Vandermeeren over advocate Kirsten die in Lissabon werkt. Qua thrillers is het Zweedse schrijverskoppel Lars Kepler een aanrader.
HR-trend in zicht
Ik zie er drie die overlappen. Eén: evidence based HR, momenteel nog onderbelicht. Mijn eerste werkervaring binnen Politie Antwerpen is die van strategische analist. Ik was altijd al met data en tendensen bezig. Dat er bij de politie veel data voorhanden zijn maar het hr-beleid er niet door gestuurd werd, verwonderde mij. Gelukkig komt daar nu snel verandering in.
Twee: we moeten met zijn allen langer gaan samenwerken, duurzame inzetbaarheid is dus een must. Leeftijd, talenten, interesses, ervaring … De juiste mensen op de juiste plek en het juiste moment inzetten zal op basis van goed geanalyseerde data juister gebeuren.
Drie: hr heeft globaal gezien te lang stilgestaan. Het mag en kan allemaal innovatiever via chatboxen, artificial intelligence, automatisering … De meeste andere branches staan hier al veel verder in.
Samengevat: met zicht op een duurzaam inzetsbeleid hr innoveren en moderner ondersteunen via data en technologie.
De wijze raad …
… van mijn sportcoach is een mooi acroniem: FLY. First love yourself. Vier jaar hr ging gepaard met twijfels, zaken niet kunnen relativeren en te persoonlijk nemen, te veel in mijn hoofd en te weinig in mijn lichaam zitten. Als je – in mijn geval – goed voor een gezin en voor een zestigtal medewerkers wil zorgen, moet je zelfzorg op de eerste plek zetten. Dat hangt samen met sport en gezonde voeding.
Mijn toptip voor starters
Zorg dat je vreugde uit je werk haalt. Neem je loopbaan in eigen handen en blijf niet bij de pakken zitten als iets verkeerd aanvoelt. Ga in dialoog, zoek wat mogelijk is binnen de organisatie of daarbuiten. Anders riskeer je een burn-out of bore-out en dat is zonde. Hou je visie over talenten en mogelijkheden breed. Soms moet je gewoon op een passerende trein springen.
Bio Corinne Scoyer
De truc is om in de rush steeds weer terug te grijpen naar de essentie.
De impact van COVID-19 …
… maakt dat we razendsnel moeten schakelen. Onze sector is broodnodig. Tijdens de eerste lockdown stond heel ons team mee in de winkel. Maar ook onze rekruteringsdienst lag niet stil. Onze winkels en distributiecentra wierven in 2020 minstens evenveel mensen aan als in de voorbije jaren. We moesten overnight onze selectieprocedure omzetten in een digitaal proces. Dat is uitdagend, maar biedt ook opportuniteiten, zoals locatie-onafhankelijk werken. Normaal gezien ontvangen we de kandidaten voor onze winkels met een Jobdegustatie-avond. Ze kunnen dan in de winkel proeven van de werksfeer en van onze unieke producten. Nu zorgen we dat ze via virtueel aanwezige collega’s en toffe filmpjes de smaak van ons vak te pakken krijgen. Voor het hoofdkantoor waren er minder vacatures omdat de mobiliteit tussen bedrijven afnam doordat veel sectoren helaas platliggen …
Deze uitdagende tijd …
… nodigt uit om binnen de opgelegde maatregelen creatief te zijn, zowel op het werk als privé. Veel bedrijven en personen vinden zich heruit. Er ontstond ook een hartverwarmende solidariteit. In de eindejaarsperiode organiseren we bij Delhaize elk jaar het initiatief Helping Hands. Medewerkers van eender welk niveau binnen het bedrijf gaan volop mee aan de slag in de winkels en de distributiecentra. Doordat er regelmatig medewerkers in quarantaine moesten en moeten is deze vorm van collegialiteit een constante geworden.
Naar de feestdagen toe is het keyword plannen. Belgen gaan op een heel andere manier vieren. We pasten onze campagnes aan. Zaken die op voorhand gehaald konden worden, zoals drank en droge voeding, kwamen eerst in promo. Over de verse dingen en de last minute benodigdheden communiceren we nu.
Mijn typische werkdag …
… begint met een halfuur sporten in mijn kot, samen met mijn vriend – in plaats van mijn gebruikelijke bezoek aan de fitness. Na het ontbijt gaat al snel mijn virtuele werkplek open voor meetings en verbindende activiteiten, allemaal via Teams.
In de eerste lockdown sprong ik alle zaterdagen als Helping Hands bij in de winkel. Tussen kerst en nieuw ga je ons team daar ook vinden. Het geeft een boost om samen ons land mee van hapjes en drankjes te voorzien. En het is heel plezant om te doen, zeker nu we de andere dagen op telewerk aangewezen zijn.
Trots op …
… de uitbouw van het Career Center. Dat project startte in 2018 met het toenmalige Talent Acquisition als basis. We spelen ondertussen een voortrekkersrol. Jobs evolueren steeds sneller. Inzetbaarheid en jobmobiliteit worden cruciaal. Ik ben trots dat onze organisatie hier pro-actief mee aan de slag gaat en ik hier een trekkende rol in kan spelen.
Ik haal energie uit …
… kleine dingen. Dat is voor mij de sleutel tot geluk. Op professioneel vlak, maakt the future of work mee op de kaart zetten me enorm blij. Net als het operationele: dagdagelijks met mijn team de organisatie mee vooruithelpen. Als ik met topics aan de slag ga zoals jobs die evolueren en hoe we ons daar als organisatie zo goed mogelijk op kunnen voorbereiden, dan vliegt de tijd voorbij. Dan word ik ook weer heel dankbaar, dat ik met materie mag bezig zijn die me zo nauw aan het hart ligt.
De bron van rust ...
… is dat ik van nature nogal ontspannen ben. De telewerktijd tijdig stoppen door mijn laptop dicht te doen en dicht te laten is nog een aandachtspunt. Het toegenomen aantal uren schermtijd is best pittig. Ik zou na zo’n dag best gaan lopen. Maar ik ben een ochtendsporter. Walking meetings houden is het plan, maar kwam er tot nu toe nog niet van. Na het werk wandel ik wel vaak even.
Mijn ultieme boekentip …
… is ‘Factfulness’ van Hans Rosling. Een echte eyeopener. Boeken over de mensheid en onze toekomst boeien me enorm. Ik ben fan van Yuval Noah Harari. En om de twee jaar herlees ik ‘De kunst van het geluk’ van de Dalai Lama. Dat is mijn reminder over hoe in het leven te staan: de truc is om in de rush steeds weer terug te grijpen naar de essentie. Als vegetariër die naar het veganisme toegroeit verdiep ik me ook in lectuur over nutritionele gezondheid. In 2021 wil ik graag opnieuw fictie lezen. Dat is geleden van toen ik op de lagere school zat …
HR-trend in zicht
In een wereld die tegen een amper te volgen tempo evolueert, gaat de impact op hoe we naar jobs kijken drastisch moeten veranderen. Jobzekerheid en werkgeverzekerheid zijn helemaal geen evidentie meer. Inzetbaarheid komt in de plaats. Dat klinkt goed, maar hoe doe je dat? Metacompetenties winnen aan belang. Veerkracht en agiliteit zijn nuttig en nodig. Als werknemer aan het stuur van je eigen loopbaan gaan staan ook. Het is aan bedrijven om te zorgen voor innovatieve interne loopbaanpaden. En aan bedrijven plus sectoren om interessante onderlinge loopbaanpaden te creëren. De handen ineenslaan is de boodschap.
Bovenaan in de agenda …
… veel! Maar dat is prima want het zijn dingen die me na aan het hart liggen en die me een drive geven. Het Career Center verder ontvouwen, in het bijzonder onze talent attraction innoveren om de meest geschikte en meest gemotiveerde medewerkers uit de markt te blijven plukken. Voor de selectie mag ik de digitale transformatie stroomlijnen. Ook op het menu: het faciliteren van de intersectoriële jobmobiliteit. Last but not least: waken over onze fijne teamspirit. We zijn met veertien hr-mensen in ons Career Center en we zijn superverbonden. Ik wil koste wat kost voorkomen dat covid dat klein krijgt.
De wijze raad van …
… mijn ouders. Ze hebben me met de paplepel ingegeven dat je oogst wat je zaait. Wil je vriendelijkheid? Be kind. Wil je een constructief overleg? Wees zelf opbouwend. Van Steve Jobs onthoud ik zijn filosofie over connecting the dots. Je kan geen foute keuzes maken. Elke keuze is maar een stap die je ergens brengt en van daaruit kan je weer een nieuwe keuze maken. Dat idee geeft me rust en vertrouwen. Op mijn eerste job ben ik gestopt na zeven maanden, dat voelde toen aan als een mislukking. Achteraf gezien is het een zegen want zo kwam ik uiteindelijk bij Delhaize terecht.
Toptip voor starters
Voor covid wandelde ik met een vraag makkelijk tot bij een collega, vanwege het persoonlijke contact in combinatie met wat beweging. Je connecteert zo op een andere manier met je collega’s en bouwt sneller een netwerk op. In dit telewerktijdperk is het goed om daar toch voldoende aandacht aan te blijven schenken. Daarom is het belangrijk dat je bij je onboarding zelf actief de touwtjes in handen neemt, ook al is het nu grotendeels online. Zorg dat je voldoende connectiemomenten inbouwt met zowel collega’s uit andere HR-domeinen, als binnen de business. Zo verruim je je blik, en gaan jouw HR-oplossingen steeds aangescherpt worden.
Bio Julie Van der Heyden
Hopelijk leert deze periode ons allen dat we best tevreden mogen zijn met wat er is. Dat het niet altijd veel en afgeborsteld hoeft te zijn.
De impact van COVID-19 …
… is voor niemand een pretje. Wat ik er het moeilijkst aan vind is de weerslag op ons als maatwerkbedrijf. Het gaat hier om mensen in kansarmoede of op de rand daarvan. In de eerste lockdown konden we maar een veertigtal van hen aan het werk houden, op een totaal van 550 medewerkers. Bijna iedereen zat dus op technische werkloosheid.
Op 70% van je loon terugvallen is als middenklasser niet fijn en best lastig. Maar voor iemand die onder het OCMW-statuut ‘Artikel 60 tewerkstelling’ aan de slag is, betekent het instant armoede. Dat maakte dat we aan heel wat van onze collega’s al meteen een verwijsbrief voor de Voedselbanken moesten meegeven ... Het gevoel van machteloosheid dat hiermee gepaard gaat, hakt er enorm in. Ondertussen zijn onze winkels weer toe. Deze keer met een kwart van de werknemers op werkloosheid.
Deze uitdagende tijd maakt …
… dat er geen zekerheden meer zijn. Er is niks meer waar je je op kan enten. Dat is behelpen maar op basis van ervaring, gezond verstand en overleg met elkaar komen we er wel. Tot nu toe slaagden we er al in om voor honderd mensen een andere functie te vinden. En iedereen doet enorm zijn best, ook in functies die niet door henzelf gekozen werden.
In de eerste lockdown ruimden enorm veel mensen hun woning en garage op. Ons centrale stockmagazijn was op een haar na te klein. We zijn ons nog volop door de ongesorteerde voorraad aan het worstelen. We zetten nu ook massaal in op onlineverkoop. Voorlopig onze enige bron van inkomsten …
Momenteel zijn er vijftig mensen bezig met het web-gebeuren. Naast onze bestaande veilingsite is er nu de nieuwe webshop. We stelden ook twee etalageploegen samen die al onze vitrines aantrekkelijk inrichten met spullen die ook online verkrijgbaar zijn. Een extra onderhoudsploeg ontfermt zich over kleine klusjes en houdt grote kuis in onze verkooppunten tegen dat ze weer open mogen. Dat alles zorgt voor de nodige dynamiek.
Maar we zijn allemaal heel moe. Het mooie daarvan is dat het laagje lak er sneller af gaat. Dingen worden makkelijker getoond en benoemd. We doen stommiteiten maar dat hoort erbij. Wie niks doet, kan niks verkeerd doen. Wanneer mensen op de tippen van hun tenen lopen is mildheid het enige antwoord.
Trots op …
… het feit dat we met zijn allen zoveel veerkracht tonen. Het is voor iedereen om de beurt wel eens moeilijk maar het lukt om iedereen aan boord te houden. Ook fantastisch om te ervaren: de creativiteit en de oplossingsbereidheid blijven hier maar groeien.
Het merendeel van onze medewerkers heeft een klein netwerk. De Kringwinkel is voor hen familie. Onze werkleiders en sociale dienst hadden de opdracht om minstens om de veertien dagen even contact op te nemen. Dat werd opgevoerd naar wekelijks. Maar er ontstond spontaan meer contact onderling, met leuke challenges en veel betrokkenheid. Heel ontroerend.
Ook nu in de tweede lockdown is er veel solidariteit en onderlinge steun. Ik hoop alleen dat onze mensen straks hun weerbots niet krijgen van deze drive. En vervolgens uitvallen. Maar dat zien we dan wel weer. Ik ben positief van aard.
Het geeft me energie …
… dat ik samenwerk met creatieve mensen met lef. Zowel de omkaderende personeelsleden als de doelgroepmedewerkers kunnen en durven buiten de lijntjes denken. Soms is dat vermoeiend. We hebben een open en laagdrempelige cultuur. Dat kan tot te veel ideeën leiden. Die moeten we dan goed managen om de juiste keuzes te maken. En vooral: die keuzes ook uitleggen, zodat mensen volgende keer opnieuw hun ideeën durven en willen delen.
Hier heerst veel enthousiasme. En een tweede leven schenken aan mensen hun spullen, gekoppeld aan het werk geven aan mensen die elders geen kans krijgen, is gewoonweg geweldig. Dat maakt dat ik al twee jaar elke morgen met veel plezier door deze poort fiets.
Mijn bron van rust ...
… is lopen. Ik heb een eerder rusteloze geest en geen zittend gat. Dat vind ik prima, maar ik merkte wel dat ik nooit echt niks deed. Ik begon dertien jaar geleden met lopen. Vertrekken is nog steeds verschrikkelijk, maar ik ben al vaak thuisgekomen met een oplossing voor een probleem. Zonder dat ik overprikkeld raakte van het denken en zonder dat ik mezelf hoefde te forceren om een oplossing te vinden. Ik snap nog altijd niet hoe dat precies werkt. En ik begrijp nog steeds niet dat ik lopen nu leuk vind. (lacht)
Wat is jouw ultieme boekentip?
Ik lees supergraag en best veel. Maar liever geen non-fictie. Dat zijn vaak heel veel pagina’s om heel weinig ideeën te geven ... Een paar jaar geleden kreeg ik een boekje van iemand die me heel dierbaar is: ‘Grote dieven, kleine dieven’ van Albert Cossery, een Egyptische auteur. De uitbater van de boekenwinkel had dat er voor mij uitgepikt. (lacht) Het is het verhaal van een kleine straatcrimineel in Caïro. Het speelt zich af in een deprimerend kader waar veel misloopt – ook dingen die voor ieder van ons herkenbaar zijn – maar is tegelijk vinnig en optimistisch. Heel sterk.
HR-trend in zicht
Tot voor een paar maanden was ik behoorlijk optimistisch gestemd over de stapjes naar inclusiviteit die de reguliere tewerkstelling aan het zetten was. Je merkte dat de aandacht hiervoor toenam en dat de realiteitszin van het beleid groeide om niet enkel meer de kansengroepen zelf te versterken maar die mensen ook effectief een plek te geven in de ‘gewone’ economie.
Nu zitten we in een situatie met toenemende werkloosheid en een beleid dat hier niet op voorzien was. Wat begrijpelijk is, maar wel dramatisch. Hopelijk leert deze periode ons allen dat we best tevreden mogen zijn met wat er is. Dat het niet altijd veel en afgeborsteld hoeft te zijn. En daar is de sociale economie toch al lang een knap voorbeeld van.
De wijze raad van …
… mama Monique vergeet ik nooit. Een goede vriendin en ik go long way back. We hebben nooit samen in de klas gezeten maar studeerden en pauzeerden wel samen. Zowel in het middelbaar als aan de unief. Ik bleef regelmatig bij haar logeren. Als de moed ons soms in de schoenen zonk, zei haar mama Monique – een echte West-Vlaamse: “Nen dag meh ne keer.” Ik vind dat nog altijd de beste raad die ik ooit kreeg. Probeer nooit alles tegelijk op te lossen, maar één voor één. Slaap er desnoods een nachtje over. Of ga eerst een toertje lopen.
Toptip voor starters
Ik geef mijn tip graag mee aan iedereen die niet uit pure noodzaak in een bepaalde functie hoeft te blijven. Voel je de goesting niet of niet meer? Durf dan kritisch te zijn en zoek iets anders. Als je iets met plezier doet, verhoog je je succespercentage enorm. Dat komt jezelf én anderen ten goede: je collega’s, je partner, je familie, je vrienden … Als middenklassers beseffen we te weinig dat we de luxe van de keuze hebben.
Voldoende in verschillende werelden komen is belangrijk voor je ontwikkeling en relativeringsvermogen en voor een frisse kijk. Zeventien jaar in het onderzoeksdomein van de non-profit – met uiteenlopende klanten en veel verschillende facetten – werkte voor mij een pak beter dan een formele opleidingscontext. In het begin was het wennen om enkel en alleen voor De Kringwinkel te werken. Daarom schreef ik me in voor de HR-tafels van Etion. Het contact met dat diverse netwerk houdt me wakker en zet me elke keer weer aan het denken. Dat dient dan weer mijn dagelijkse werk.
Bio Kathleen Hoefnagels
Een goede onderhandeling is elkaar graag proberen te zien.
De impact van COVID-19 …
… is dramatisch. De vliegtuigsector is als eerste geraakt en wordt de laatste die eruit kruipt. Sowieso zijn we gevoelig voor crisissen: aanslagen, economische schokken ... We waren net klaar om grondig te gaan herstructureren, het sociaal plan stond op punt. Iedereen was mee. En dan dit … Heel de vloot aan de grond.
Ik moest mensen vragen om thuis te zitten en werkte zelf harder dan ooit. We scherpten ons Reboot plan aan tot Reboot Plus om versneld te negotiëren met Lufthansa en de overheid. Dagen van 20 tot 22 uur, inclusief weekends. Het wrange was dat er ondertussen in de kranten en op sociale media allerlei wilde verhalen opdoken. En het feit dat iedereen de economische en sociale impact van deze crisis zwaar aan het onderschatten was. Mensen vielen in totale onzekerheid, middenin de grote collectieve angstpsychose.
Deze uitdagende tijd brengt …
… belangrijke inzichten. Het eerste, waar ik nu nog meer van doordrongen ben: een goede onderhandeling is geen theaterspel met bieden en afbieden, zoals veel mensen denken. Het is elkaar graag proberen te zien. Kan je de empathie opbrengen om in de huid te kruipen van diegene waar je mee onderhandelt? Dan kan je rekening beginnen te houden met het andere standpunt zonder jouw objectieven uit het oog te verliezen. Inlevingsvermogen en respect lonen altijd. Wanneer mensen moe of boos worden en terugvallen op hun reflexen is het extra uitdagend maar nog belangrijker om rustig te blijven en begrip op te brengen.
Twee: om een belangrijke beslissing (zoals in te gaan op een vertrekplan of niet) te kunnen nemen hebben mensen de tijd en de ruimte nodig om hun gevoel er helemaal te laten zijn. Bij de individuele gesprekken hierover was het financiële belangrijk maar bleken persoonlijke verhalen veel crucialer. Van alle individuele gesprekken van een half uur die we hier voerden – bij mij alleen al waren dat er 225 – ging het vijf minuten over cijfers en de rest over hoe moeilijk de beslissing was omdat zij het bedrijf zo graag zien. Een mozaïek van hoop, angst en frustratie.
Drie: de loyaliteit naar collega’s toe is hier immens. We hebben heel veel mensen gevraagd om op pensioen te gaan om te voorkomen dat we jonge piloten en stewards moesten ontslaan. De eerste reacties waren heel emotioneel. Dan zie je dat in de tijd bewegen. Op den duur kreeg je pure goodwill naar elkaar toe. Daar doe ik mijn petje voor af.
Trots op …
… het feit dat ik mezelf op dag één van de coronacrisis meteen in een gezondheidsfreak veranderde. Ik had direct door dat het heel lange dagen met weinig slaap gingen worden en dat ik maar beter fit kon zijn. Ik paste heel mijn eetpatroon aan ben ondertussen vijftien kilo lichter. Sinds eind augustus heb ik terug vrije weekends. Ik ga veel fietsen om mijn overtollige energie kwijt te raken, anders worden ze thuis gek van mij. (lacht)
De bron van rust …
… is dat ik me sowieso niet zo makkelijk laat opjagen. Ik ga heel bewust om met stress. Daar heb ik al jaren een heel eenvoudig trucje voor. Ik fiets naar het werk en terug en gebruik dat als aan- en uitknop. Eens ik op mijn fiets zit, concentreer ik me enkel daarop. Letterlijk en figuurlijk uitwaaien. En zo verschijnt het werk ’s morgens na veertig minuten trappen, om ’s avonds weer te verdwijnen tegen dat ik thuis kom. Ik werk hard genoeg tijdens de uren. Thuis is het dan ook klaar. Geen gemiste mails inhalen of nog snel wat sms’en beantwoorden. Zonder schuldgevoel.
Wat is jouw ultieme boekentip?
Ik lees graag echte romans, emotionele rollercoasters, en historische boeken waardoor ik beter leer begrijpen hoe de maatschappij in elkaar zit. ‘A little life’ van Hanya Yanagihara vind ik een aanrader. Het zit vol metaforen over het leven. Als vakliteratuur greep ik opnieuw naar ‘The Fifth Discipline’ van Peter Senge. Zijn werk brengt voor mij de basics van organisational development en change heel raak in kaart. Senge vergelijkt een organisatie met het menselijke lichaam. Geen organigram maar een levend organisme met een eigen immuunsysteem. Iets veranderen betekent dat het hele systeem verandert. Alles is geconnecteerd en alles heeft een impact op het geheel.
HR-trend in zicht
Ik hoop op een stuk professionalisering. Dat HR-mensen gaan inzien dat ze geen specialist in grote herstructureringen zijn of hoeven te zijn. Maar wel in dagdagelijkse veranderingen, want een organisatie verandert continu. Door het goedbedoelde amateurisme los te laten wordt veel meer mogelijk. Met de juiste mensen op de juiste plekken.
De wijze raad van …
… premier Jean-Luc Dehaene in 1992. Hij werd gezien als loodgieter en compromissenmaker, het respect kwam pas later. Na een periode van regeringsvorming waarin niemand op die regering zat te wachten, vroeg een journalist: “hoe bent u erin geslaagd om toch tot een regeerakkoord te komen?” Jean-Lucs antwoord: “Onderhandelen gaat erover dat je elkaar probeert te verstaan. Zolang je daarin slaagt, kan je onderhandelen met je grootste vijand of met iemand die jij een grote gek vindt. Want je zit in zijn hoofd en zijn hart.”
Toptip voor starters
Het is belangrijk om HR-principes en de dimensies van een probleem goed te beheersen en om diepe kennis over change op te doen. Daarnaast is het een must dat je nieuwsgierig blijft, jezelf in vraag stelt en altijd weer from scratch begint. Zo ken je verschillende oplossingen en blijf je flexibel.
Bio Bert Van Rompaey
Hoe meer mensen binnen en buiten de organisatie connecteren, hoe groter de wendbaarheid en de veerkracht.
Krijgt energie van …
… het managen van de complexiteit van een ziekenhuis. Vanuit mijn sterke affiniteit met de gezondheidssector. De COVID-19- crisis bracht me nog dichter bij de werkvloer. En mij niet alleen. Doorheen het dringende en het menselijke leed kwam er meer begrip en verbinding. Een aantal assistenten van de operatiezalen werden tijdelijk ingezet op intensieve zorgen. Sommigen willen daar blijven. Omdat ze merkten dat ze een missie te vervullen hebben. En er zijn nog mensen die zich geroepen voelen om van afdeling te switchen. De kennis van en waardering voor elkaars job nam voelbaar toe.
Trots op …
… onze aanpak tijdens de COVID-19-crisis. Namens heel de personeelsdienst mag ik zeggen dat we fier zijn op de extra ondersteuning die we konden bieden. We maakten een belangrijk verschil door de steeds veranderende richtlijnen helder mee uit te rollen en door onze medewerkers waardevolle psychosociale steun te bieden. Daarvoor konden we onder anderen rekenen op sociaal assistenten, psychologen, verpleegsters palliatieve zorg, arts- en pastoraal werkers.
Na de inspanning de …
… sport! Ik wandel graag samen met mijn gezin. Verder doe ik, meestal op mijn eentje, aan zwemmen, fietsen en lopen. Me even helemaal afzonderen en ondertussen bewegen brengt me tot rust. Bij het joggen op het militaire domein, vlak bij ons, krijg ik soms gezelschap van een konijn, hert, buizerd of everzwijn. Ik drink ook bewust een glaasje minder. Van half maart tot half juni was het zelfs bijna niks. Mijn hartslag ging toen spontaan van 60 naar 50. In lastige tijden naar drank of suiker of andere ongezonde vormen van ontspanning, beloning of troost grijpen is menselijk. Maar ik ondervind aan den lijve dat je dan best net voor een gezonde levensstijl kiest. Dat maakt het makkelijker om soepeler en met meer energie mee door de crisis te gaan.
HR-trend in zicht
Drie nieuwe competenties worden essentieel, voor al onze diensten. Eén: wendbaarheid. Vlot omgaan met verandering geeft het minste wrijving en beperkt het ‘verwerkingsleed’. Twee: veerkracht. Hoe verhoog je die als werkgever voor je medewerkers? Mensgericht HR-beleid met focus op psychosociaal welzijn is cruciaal. Mensen moeten zich goed voelen en voldoende beschermd worden tegen stress en burn-out. Drie: netwerken. In een snel veranderende wereld is een breed netwerk goud waard. Hoe pakken concullega’s het aan? Als je je probleem kan delen wordt het kleiner. Hoe meer mensen binnen en buiten de organisatie connecteren, hoe groter de wendbaarheid en de veerkracht. Het verder digitaliseren en automatiseren is zowel een kans als een uitdaging. We merkten dat fulltime telewerken deconnecteert van de organisatie. Evenwicht hierin is belangrijk om voeling te houden met het ziekenhuis en met elkaar. Om een social network te behouden dat echt is en niet virtueel.
De wijze raad van …
… Luk Dewulf. Veel mensen gaven me al advies, te beginnen met mijn ouders. Maar of ik daar dan ook altijd naar luister en handel? (lacht) Een uitspraak die me raakte en die me altijd bijblijft, is van Luk Dewulf – pedagoog, talentcoach, burn-outspecialist en auteur. “Je moet met één been binnen en één been buiten je organisatie staan.” Ik interpreteer dat als: laat je niet opslorpen door je werk. Je werk is één zaak, je leven een andere. Laat je niet overwhelmen, relativeer. Afgrenzen is belangrijk om goed te kunnen leven.
Toptip voor starters
Leer zoveel mogelijk domeinen van HR aan en verken ze. Blijf niet meteen tien jaar hangen in werving en selectie of in training en development. Kies voor een open view en nieuwsgierigheid. Beter in het begin wat generalistisch zijn en gaandeweg ontdekken waar je passie ligt en je talent optimaal van pas komt. Zo hou je je carrièrepad breed en dus vol mogelijkheden.
Bio Karel Bosmans